استاد دکتر سیاوش تیموری
دکتر سیاوش تیموری از شاگردان استاد هوشنگ سیحون (پدر معماری نوین ایران)در دانشگاه هنرهای زیبا تهران بوده اند. طبق صحبت هایی که خود استاد تیموری در کلاس برای ما عنوان داشتند، عشق به معماری ایران در ایشان ،تحت تاثیر آموخته ها و روش تدریس استاد هوشنگ سیحون در دانشگاه هنرهای زیبا که مبتنی برشناخت معماری ایرانی و تکنیک های آن و با برگزاری اردوهای علمی دانشجویی در جای جای ایران استوار بود در شخصیت فکری استاد تیموری شکل میگیرد تا جایی که ادامه تحصیل در دانشگاه بوزار فرانسه و درک و شاگردی استوره های بزرگ معماری مدرن  مثل لوکوربوزیه وکسب افتخارات زیاد در فرانسه و اروپا توسط ایشان و شرایط خوب در اروپا مانع از یاد رفتن معماری ایران و مانع برگشت ایشان به ایران نمی شود.
عاشق ایران و معماری ایرانی یعنی این..
بنده افتخار زیادی داشتم در مقطع کارشناسی ارشد معماری،دوترم درمحضر ایشان شاگردی کنم و چه بسیار مطالب زیادی با انرزی فراوان در بیان وعشق به ما آموختند..
متاسفانه، متاسفانه شخصیت های این چنین در مملکت کم نداریم..
حال چرا نمیتوانیم از هنر و استعداد و عشق به کار و اندیشه و ایران که در وجود ایشان شعله ور است به درستی بهره مند شویم سوالی ایست که همیشه ذهن من رو در گیر کرده است!

ابتدا این یک دقیقه کلیپ منتخب مصاحبه استاد رو حتما ببینید:

• دکترسیاوش تیموری پس از ورود به دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۵ شمسی، در بخش معماری دانشکده هنرهای زیبا آغاز به تحصیل نمود و در سال ۴۱ -۱۳۴۰ پس از احراز رتبه اول این رشته، با اخذ بورس از دولت فرانسه به عنوان جایزه، استاد سیاوش تیموری جهت ادامه دوره تخصصی تحصیالت خویش و کسب تجارب علمی این حرفه، عازم کشور فرانسه شد.
• دکتر سیاوش تیموری طی دوران اقامت ۸ ساله خود در آن کشور ضمن تحصیل در بخش معماری مدرسه ملی عالی هنرهای زیبا ” National Ecole arts Beaux des Superieur “و رشته عالی شهرسازی دانشگاه پاریس، در چند دفتر مشهور و جهانی همکاری داشته و به معماری تجربی و علمی و کسب اندوخته در این زمینه پرداخت.
• دکتر سیاوش تیموری با اخذ عنوان G.L.P.D از دولت فرانسه، عضو سندیکای معماران آن کشور بوده و یکی از اعضای گروه هجده نفری GIAP( گروه بین المللی آشیتکت های پیش قراول( می باشد. محور مطالعات گروه فوق، تحقیق در مورد معماری و شهرسازی در مسیر پیشرفت تکنولوژی و همگام با معضالتی که در سده اول و دوم قرن بیست و یکم رخ خواهد نمود، متمرکز است.
• وی در بسیاری از کنکورهای بین المللی و به ویژه ملی در کشور فرانسه موفقیت داشته و یکی از کاندیدای جایزه سندیکای معماران آن کشور در دهه شصت بوده است.

دکتر تیموری طرح و نظارت بر اجرای تعدادی از پروژه های مشهور در فرانسه را به عهده داشته است. از جمله:
استادیوم سی هزار نفری پارک د پرنس در پاریس )des parc Princes ،)استخر سرپوشیده مجموعه هتل و کازینوی شهر دوویل )Deauville )در ساحل غربی فرانسه، استخر با سقف متحرک روی کابل در بلوار کارنو )Carnot )و خیابان angers d David و … “همکار دفتر روژه تایبر ) Roger Taillibert )در پاریس”، بنادر تفریحی در ویل فرانش )Villefranche )و مارینا ) anges des baie Marina )در ساحل مدیترانه و … همکار، دفتر میشل مرو )Marot Michelle )در شهر پاریس”. دکتر تیموری طی سال ۱۹۶۴ میالدی در شهر پاریس و طی زمانی که با دفتر تایبر همکاری داشت و پس از ابداع سقف های سبک متحرک )باز و بسته شو( که به نام خود او در دایرهالمعارف نیمه دوم قرن بیستم ثبت شده است و توسط فرای اتو ) Otto Frei ) از کشور آلمان )که چند سال بعد استادیوم ورزشی شهر مونیخ را طراحی نمود و به سال ۱۹۶۸ ساخته شد( محاسبه گردید، به اجرای نمونه هایی از اینگونه استخرها در شهر پاریس با همکاری همان دفتر و پیمانکاری آقای استرومایر )Schtromayer )اطریشی اقدام کردند. نمونه های دیگری از این مجموعه های ورزشی در سایر کشورها از جمله الجزایر به اجرا درآمد. دکتر تیموری مدت چند ماه از اواخر عمر پربار معمار بزرگ قرن بیستم لکربوزیه ) Corbusier Le ) را نزد وی تلمذ نمود، ولی عمرش دیری نپایید و گردش ایام و حوادث ناگوار روزگار با مرگ آن بزرگمرد این فرصت را از وی دریغ داشت.

زندگینامه:

اواخر سال های دهه ۴۰ رئیس وقت دانشگاه تهران )آقای پروفسور رضا( از دکتر تیموری جهت همکاری با دانشکده هنرهای زیبا در رشته معماری دعوت به عمل آورد. وی به سال ۱۳۴۸ در پاسخ به این دعوت به ایران بازگشت و تا سال ۱۳۵۳ به تدریس در این دانشکده ادامه داد. اما کارشکنی در حوزه فعالیتش منجر به استعفای وی گردید.وی اکنون در دانشگاهآزاد و مراکز آموزش عالی مشغول به تدریس حرفه و فن معماری است. طی همین سال وی با همراهی گروهی از مهندسین خبره در امر تاسیسات و سازه اقدام به تاسیس مهندیسن مشاور »فرموم« نمودند و به فعالیت حرفه ای و تعلیم و تربیت جوانان در این زمینه همت گماشتند. در پرونده های موجود نزد وی و در مدت نیم قرن فعالیت در حرفه معماری خود بیش از یکصد و پنجاه پروژه از انواع مختلف مضبوط است.

وی در تعلیم شاگردانش به صورت فعالیت در قالب کارهای اجرایی کوشش فراوان می نماید و از این طریق سعی می کند تا سبک ها، عقاید و شیوه های معماری خود را به ایشان منتقل نموده و مورد بررسی و استمرار قرار دهد

. یکی از نصایح وی به شاگردانش، تقویت نیروی درونی طراح است.

ایشان همیشه میفرمودند که طراح باید:
• خوب ببیند.
• خوب تجزیه و تحلیل و در ذهن بایگانی نماید.
• از احساس و منطق هر دو پیروی داشته باشد.
• اصالت ارزش ها را در گستره زیر طرح دریابد و به تشخیص محورهای حاکم در این گستره وقوف کامل داشته و به شکلی مسلط عمل نماید.
• به ارزش های موجود اعتبار بخشد.
• به قرین شدن و همنشینی فضاها به نحو مطلوب توجه کند.(کمپوزیسیون)
• وفاق با شرایط محیطی(جغرافیای منطقه تا جغرافیای انسانی، سیاسی، اقتصادی و …)را لحاظ نماید.
• در ارائه راه حل جهت رفع نارسائی ها، به روش و نحوه بکارگیری اهرم ها برای از میان برداشتن نقصان ها و درانداختن طرحی نو، در جوامع برون مرزی تعمق نماید. نه اینکه نتیجه آن را عیناً کپی کند.

توجه به موارد فوق، قدرت تشخیص بد از خوب را در درون تقویت می کند و طراح به پختگی دست می یابد که هرگز متزلزل نخواهد شد و در نهایت، به یک نوع کنترل و خود تصحیح کردگی ادامه دار (correction-auto (نایل گردد.
 الزام همه این ها و مهم تر اینکه باری به هر جهت نباشد.

 کلیپ مصاحبه استاد که در منزل شخصی ایشون ضبط شده را در این قسمت ببینید:

فضای داخلی منزل ایشان با تفکرات معماری خود ایشان که در این مصاحبه هم به آن اشاره دارند توسط خود ایشان طراحی و ساخته شده است،
دیواره ها از بافت آجری شکل گرفته و ستون خای فلزی ساختمان پشت سر ایشان بارنگ مشکی نمایان است و داکت تاسیسات با رنگ نارنجی در طرف دیگر پشت سر استاد قابل مشاهده است.
منزل شخصی ایشان هم واقعا دیدینی ست.
یادم هست که ایشان در کلاس راجع به ساخت منزل خودشان میگفتند در بازسازی منزل بواسطه قطع نکردن درخت قدیمی در حیاط منزل قدیمی کلی مساله با شهرداری داشتند تا اینکه جرم گذاری زمین را تغییر دادند تا درخت قدیمی را حفظ کرده و بابت ساخت ساختمان درخت قطع نشود.